Διατροφή για Αθλητές
Τι περιλαμβάνει;ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΑΘΛΗΤΕΣ
Διατροφή για αθλητές: Η αθλητική διατροφή αλλά και η διατροφή ενός ασκούμενου ανθρώπου αποτελεί έναν ξεχωριστό επιστημονικό κλάδο, ο οποίος, μάλιστα, εξελίσσεται ταχύτατα και μπορεί να συμβάλει σημαντικά στη φυσική κατάσταση αλλά και την απόδοση των αθλητών, επαγγελματιών και μη. Δεδομένης της αυξημένης φυσικής δραστηριότητας των αθλητών και ασκούμενων ατόμων, οι ενεργειακές τους απαιτήσεις είναι αυξημένες, όπως επίσης και οι ανάγκες για συγκεκριμένα θρεπτικά συστατικά, ενώ η διατροφή τους είναι απόλυτα «εξαρτημένη» από το είδος του αθλήματος και το προπονητικό πρόγραμμα που ακολουθούν.
Στο κέντρο μας, αξιολογούμε κάθε αθλητή ατομικά, προσφέροντας υπηρεσίες υψηλής ποιότητας και εξειδίκευσης, ενώ δίνεται και η δυνατότητα «γενετικής αξιολόγησης» με σκοπό την πλήρη εξατομίκευση της εκάστοτε παρέμβασης. Για τη σύνταξη του ατομικού διατροφικού πλάνου λαμβάνονται υπόψη όλες οι παράμετροι που επηρεάζουν και καθορίζουν τις ανάγκες ενός αθλητή (ή ασκούμενου). Αυτές είναι: η ηλικία, το φύλο, το βάρος, το ύψος, η σύσταση του σώματος, το άθλημα με το οποίο ασχολείται και οι ενεργειακές του απαιτήσεις, η συχνότητα και το είδος των προπονήσεων, οποιαδήποτε επιπλέον δραστηριότητα, οι προσωπικές προτιμήσεις και συνήθειες, η ψυχολογία, ο στόχος του κάθε αθλητή, και γενικότερα οποιοδήποτε άλλο δεδομένο κρίνουμε ότι μπορεί εν δυνάμει να επηρεάσει τη διατροφή και τη φυσική κατάσταση του ατόμου.
Η πλήρης διατροφική υποστήριξη και παρακολούθηση των αθλητών περιλαμβάνει αξιολόγηση της σύστασης του σώματός τους και της αντιλαμβανόμενης βελτίωσης όσον αφορά στην απόδοση της προπόνησης και τη συνολική σωματική τους κατάσταση έπειτα από κάθε διατροφική παρέμβαση. Σε κάθε συνεδρία, λαμβάνονται υπόψη όλα τα νέα δεδομένα και το πλάνο διατροφής αναπροσαρμόζεται στον επόμενο στόχο.
ΣΥΧΝΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ
Το συγκεκριμένο ερώτημα αποτελεί ίσως την πιο «διάσημη» ερώτηση προς έναν διαιτολόγο, ιδιαίτερα από άτομα που μόλις έχουν ξεκινήσει να γυμνάζονται συστηματικά. Αρκετοί ασκούμενοι και αθλητές θεωρούν πως οι ανάγκες τους σε πρωτεΐνες είναι τόσο αυξημένες, που δεν μπορούν να καλυφθούν μέσω της τροφής. Ισχύει, όμως, κάτι τέτοιο; Η απάντηση είναι αρνητική, ακόμη και αν αναφερόμαστε σε επαγγελματίες αθλητές (στην πλειοψηφία τους, τουλάχιστον). Όσον αφορά στα άτομα που γυμνάζονται συστηματικά για λόγους αναψυχής και υγείας, είναι βέβαιο πως οι ανάγκες τους σε πρωτεΐνη μπορούν εύκολα να καλυφθούν μέσω της διατροφής, δεδομένου ότι συνήθως οι ανάγκες τους δεν διαφέρουν σημαντικά από ένα μη ασκούμενο άτομο. Μάλιστα, η πρόσληψη επιπρόσθετης ποσότητας πρωτεΐνης, πέραν της απαιτούμενης για τη μυϊκή ανάπτυξη και τις υπόλοιπες απαραίτητες δομικές λειτουργίες, αποθηκεύεται ως λίπος στον οργανισμό. Επιφέροντας, ουσιαστικά, το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επιθυμεί ο ασκούμενος!
Ακόμη και σε επαγγελματίες αθλητές οι οποίοι συχνά, ανάλογα με το άθλημα, απαιτείται να προσλαμβάνουν αρκετά μεγαλύτερη ποσότητα πρωτεΐνης συγκριτικά με έναν μέσο άνθρωπο, η κατανάλωση συμπληρώματος γίνεται μόνο υπό προϋποθέσεις (π.χ. μη επαρκής διατροφή, παθολογικές καταστάσεις, φυτοφαγία κ.α.). Παρόλο που η υπερβολική πρόσληψη πρωτεΐνης μπορεί να είναι ανεκτή από αρκετούς αθλητές, μακροχρόνια μπορεί να προκαλέσει προβλήματα υγείας. Καθώς επιβαρύνονται σημαντικά τα νεφρά και το ήπαρ, στην «προσπάθειά» τους να αποβάλλουν την επιπλέον αυτή ποσότητα. Έτσι, αυξάνεται ο κίνδυνος αφυδάτωσης και απώλειας ηλεκτρολυτών. Επιπλέον, σύμφωνα με ερευνητικά δεδομένα η υπερκατανάλωση ζωικών πρωτεϊνών μακροχρόνια, έχει συνδεθεί με αυξημένο καρδιαγγειακό κίνδυνο, υπέρταση αλλά και με ορισμένες μορφές καρκίνου.
Οποιαδήποτε μορφή φυσικής δραστηριότητας μπορεί να συμβάλλει στην απώλεια λίπους, καθώς μέσω αυτής το σώμα μας καταναλώνει ενέργεια. Ωστόσο, επειδή αρκετοί ασκούμενοι θεωρούν ότι η συστηματική άσκηση μπορεί από μόνη της να οδηγήσει στην απώλεια λίπους, ας ξεκαθαρίσουμε το εξής: καμία μορφή άσκησης δεν μπορεί από μόνη της να μας αδυνατίσει. Και αυτό καθώς η απώλεια λίπους επιτυγχάνεται μέσω της δημιουργίας αρνητικού ισοζυγίου ενέργειας (πρέπει, δηλαδή, οι ενέργεια που προσλαμβάνουμε μέσω της τροφής να είναι μικρότερη από αυτή που «καίμε»)!
Με άλλα λόγια, ακόμη και αν υπήρχε «ιδανική» άσκηση για απώλεια λίπους, σίγουρα δεν θα λειτουργούσε χωρίς την ύπαρξη του συνολικού αρνητικού ισοζυγίου ενέργειας! Ωστόσο, δεδομένου ότι η άσκηση δρα ευεργετικά στη συνολική σωματική και ψυχική υγεία και συνεισφέρει σημαντικά στην τόνωση του καρδιαγγειακού και μυϊκού συστήματος δεν θα πρέπει να μας απασχολεί μόνο ως συνιστώσα «αδυνατίσματος». Αλλά ως μέσο βελτίωσης της συνολικής μας υγείας, σωματικής και ψυχικής. Είναι σαφές πως ένα αρνητικό ισοζύγιο ενέργειας (και άρα η απώλεια λίπους) μπορεί να επιτευχθεί ευκολότερα συνδυάζοντας διατροφή και άσκηση.